Van organisaties, overheden en instellingen wordt er verwacht dat er een beleid gemaakt wordt op het thema suïcidaliteit. Vanuit de verschillende richtlijnen wordt aangegeven dat het belangrijk is om hierbij de mensen te betrekken waarover het gaat, ervaringsdeskundigen. Maar waar vind je ervaringsdeskundigen met de benodigde kennis als het om suïcidaliteit gaat.
Hierin kan LetzTalk.cafe jou als beleidmaker de helpende hand toereiken. LetzTalk.cafe heeft medewerkers die bij de Stichting Suïcide Preventie Centrum als ervaringsdeskundigen zich inzetten op het gebied van suïcidaliteit. Deze medewerkers beschikken over de benodigde kennis om de geschikte ondersteuning te bieden bij het vormgeven van het beleid op het thema suïcidaliteit.
De gemeente is aan zet…
In het proces om te komen tot een sluitende aanpak suïcidepreventie is het nu de beurt aan de gemeenten om actie te ondernemen. De centrale overheid is op de achtergrond bezig met het voorbereiden van een wijziging van de Wet Publieke Gezondheid, en is voornemens om daarin het thema suïcidepreventie op te nemen.
In deze wet wordt beschreven wat de verantwoordelijkheden zijn voor gemeenten op het gebied van suïcidepreventie. Er wordt aangegeven dat de gemeente verplicht is om een suïcidepreventiebeleid te voeren, maar hoe een gemeente dit in gaat vullen mogen ze zelf bepalen. Dit naar behoefte die er in de gemeente is. Logisch, want het is niet te generaliseren, ieder suïcidaal proces verloopt weer anders waarin regionale en lokale omstandigheden een rol kunnen spelen.
En dat maakt het dan ook moeilijk om een beleid vast te stellen. Want waar hebben de inwoners van de betreffende gemeente behoefte aan. Suïcidaliteit heeft nog steeds een erg hoog taboe gehalte. Iedereen vindt het moeilijk om te praten over zijn of haar doodswens, of in gesprek te gaan met iemand die suïcidale gedachten heeft. Dus hoe ga je dan bepalen wat de behoefte is van de inwoners van je gemeente.
De gemeente heeft naar verwachting nog ruim een jaar voordat het wetsvoorstel van kracht wordt. Dus nog een jaar voordat ook duidelijk is wat er precies verwacht wordt van de gemeenten (en hoeveel geld er daarvoor beschikbaar komt). Dat geeft de gemeenten ook nog ruim een jaar om zich hier alvast op voor te bereiden.
Het geeft de gemeenten de kans om in gesprek te gaan met organisaties die zich richten op suïcidaliteit, en dan niet de standaard GGZ-instellingen. Zoals bekend is ongeveer 40% van de mensen die suïcide plegen bekend bij de hulpverlening, de overige 60% niet. Het is ook vrij aannemelijk dat dit ook geldt voor mensen die een poging doen, maar dat is (nog) niet wetenschappelijk bewezen. Als 60% van de mensen die suïcide plegen niet bekend zijn bij hulpverleners zijn dit de mensen waarop de gemeenten zich moeten richten. Dit zijn de mensen die doormiddel van preventieve activiteiten bereikt moeten worden. Maar hoe?
Een van de manieren om de behoefte duidelijk te krijgen is door simpelweg activiteiten uit te proberen. Het uitproberen van een activiteit hoeft niet moeilijk te zijn en zeker niet veel te kosten, afhankelijk van wat de gemeente wil uitproberen. Wat hierbij wel van belang is, is het inzetten van mensen die zelf ervaring hebben met suïcidaliteit. Mensen die zelf hebben ervaren hoe het is om met suïcidale gedachten rond te lopen zijn meestal erg goed in staat om op een laagdrempelige manier contact te maken. In veel gevallen beschikken zij niet alleen over de benodigde kennis en kunde, maar hebben zij ook een soort van voelsprieten ontwikkeld waardoor zij vaak heel goed aanvoelen of iemand met suïcidale gedachten te maken heeft.
Een van de meest laagdrempelige manieren om in contact te komen met inwoners met suïcidale gedachten wordt door een aantal gemeenten al toegepast. In gemeenten zoals Harderwijk, Den Haag en Den Bosch worden er activiteiten op het gebied van suïcidepreventie gefinancierd die door ervaringsdeskundigen uitgevoerd worden. En met succes.
In onder andere de genoemde gemeenten zijn bijvoorbeeld lotgenootgroepen voor mensen met suïcidale gedachten opgestart. De groepen worden begeleid door medewerkers van de Stichting Suïcide Preventie Centrum. Een organisatie die zich inzet om mensen die, op welke manier dan ook, te maken hebben met suïcidaliteit. De medewerkers van de stichting (voornamelijk vrijwilligers) hebben allemaal zelf te maken gehad met suïcidaliteit, zelf, als naaste of als nabestaande.
Het opstarten van een lotgenotengroep kan voor een gemeente de eerste stap zijn op het vaststellen van het beleid. Want behalve dat het daardoor haar inwoners de gelegenheid biedt om in gesprek te gaan over hun suïcidale gedachten kan een groep ook inzichten opleveren in de behoefte van de inwoners op het gebied van suïcidepreventie. En dat kan de gemeente helpen om een beleid vast te stellen die gebaseerd is op de daadwerkelijke behoefte van haar inwoners. Het levert een win-win situatie op.
Hoe dan ook, het is nu aan de gemeenten op de volgende stappen te zetten. Natuurlijk kan er gewacht worden totdat de inhoud van de wetgeving bekend is, maar dan ontstaat er de situatie dat er achter de feiten aangelopen wordt, er weer activiteiten opgestart worden waar niemand op zit te wachten, waar niemand behoefte aan heeft. Vervolgens leveren de activiteiten niet het gewenste resultaat op en komen er allerlei problemen om de hoek kijken. Het zou de gemeenten sieren als er nu al de nodige stappen worden ondernomen om zo te komen tot een sluitende aanpak suïcidepreventie.
Wilt u in gesprek?
Bent u benieuwd of de Stichting Suïcide Preventie Centrum iets voor u kan betekenen? U kunt een mail sturen aan info@suicidepreventiecentrum.nl of gebruik maken van onderstaand contactformulier. Let Op! Het kan zijn dat onze reactie in uw spambox terechtkomt, houd deze dus in de gaten.