LetzTalk gaat van start!
Het praten over suïcidaliteit, zelfdoding of zelfmoord of over je gedachte dat je er misschien beter niet meer kunt zijn is moeilijk. Er zijn in de afgelopen jaren veel reclame campagnes gevoerd om mensen aan te moedigen open te zijn over hun gedachten. Campagnes gericht op mensen die met de gedachte rondlopen en campagnes die gericht waren op het stellen van de vraag “denk je weleens aan zelfmoord?” en het herkennen van signalen die daarop kunnen wijzen.
Hoewel deze campagnes zelfdoding iets meer bespreekbaar hebben gemaakt, blijft het toch een moeilijk iets. Vaak willen mensen die met de gedachten rondlopen er graag met iemand over praten, maar ze weten niet met wie. Angst dat ze tegen een muur van onbegrip aanlopen, dat ze genegeerd gaan worden of dat ze direct aan de medicatie gezet worden en opgenomen worden zijn voor veel mensen redenen om maar niks te zeggen. Als zij door iemand aangesproken worden en er gevraagd wordt of zij weleens aan zelfmoord denken kan dit net dat zetje zijn dat zij nodig hebben om te gaan praten. Daarnaast willen zij hun naaste ook niet belasten met de zware gedachte waar zij mee rondlopen.
Het stellen van de vraag is echter ook niet echt makkelijk. Aan de ene kant is er de angst om het mis te hebben, aan de andere kant de angst om een positief antwoord te krijgen. Want als dat zo is, dan heb je de vraag gesteld, maar hoe nu verder? Hoe voer je het gesprek en hoe kun je de juiste ondersteuning bieden?
De Stichting Suïcide Preventie Centrum biedt op verschillende manieren ondersteuning en begeleiding op het gebied van suïcidaliteit. De medewerkers hebben zelf te maken gehad met suïcidaliteit, zelf, als naaste of als nabestaande. Zij weten uit eigen ervaring hoe moeilijk het is om over de gedachte te praten, maar ook hoe belangrijk het voor hen geweest is om open te praten over hun gedachte aan de dood.
Onder de naam LetzTalk zetten de medewerkers van de Stichting Suïcide Preventie Centrum zich in om anderen op een zo laagdrempelig mogelijke manier de kans te bieden om over de gedachte aan zelfdoding in gesprek te gaan. Dit doen zij door middel van lotgenotencontact (individueel of in een groep) en het geven van trainingen. Door het geven van voorlichting, presentaties en trainingen delen zij hun kennis met anderen (hulpverleners, naasten, belangstellenden) om hen te ondersteunen in het aangaan van een gesprek.